3
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
506
Okunma
Meri keklik dağda, çalımla öter
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç?
Ayrı kalsam her an, gözümde tüter
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç?
Bu kuralı koyan, insan aklıdır
Sevgileri, gönüllerde saklıdır
Her birinin rengi, farklı farklıdır
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç?
Kâinâtı, elvan çeşit boyarlar
Canlı/cansız, ne söylesen duyarlar
Çevresine güzel, koku yayarlar
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç?
Mütevâzi ol da, yürüme dikçe
Yerini doldurmaz; ne altın, akçe
Biri gönül gülü, diğeri bahçe
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç?
Gönüllere, gülfidanı dikerler
Öyle tatlılar ki, sanki şekerler
Kuzu gibi, keklik gibi sekerler
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç?
Her şeyin küçüğü, sempatik olur
Sen sen ol kimseyi, gel üzme n’olur!
Kendin sevdirmeye, onlar yol bulur
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç…?
28/05/’20
Hanifi KARA
5.0
100% (5)
Cevap Yaz
