Açmaya yaramı geç kaldım..

Çiçekler kurumuş gönül şehrimde
Kırılmış ağaçların meyve veren dalları...
Belli ki bahar bitmiş

Dudaklarım kurusun anmasam adını
Solsun alnımın gülleri de...
Belli ki bahar bitmiş
Ya Allah...Ya Muhammet Ya Mekke...

Allah’ım yücesin
"Kul ol diye yarattım" buyurdun hep aklımda
Öldüm
Ama belli ki bahar bitmiş
Kara bulutların gölgesi çöktü gözlerime

Allah’ım yücesin
Baştan başa maviye boyamak istedim
Elimde fırçam ve boyam ama boyayamadım ki dünyayı
Ve açmaya yaramı geç kaldım Mekkeye...
Belli ki bahar bitmiş

Belli ki bahar bitmiş
Allah’ım yücesin
Neden söndürmek isterler güneşimi
Ey Mekke
baharında çiçek olayım
Açmaya yaramı geç kaldım..
Ey mekke
Denizine renk olayım

Neredesiniz göklerin yıldızları neden soldunuz
Yer yüzünün çiçekleri gibi
Belli ki bahar bitmiş
Ey ay ey yıldız dilendim bir ışık yıllar yılı..
Ve açmaya yaramı geç kaldım..
Mekkeye Medineye...
O güneşlere açsam yaramı...
Karanlığımı

Dilim lal şimdi
Belli ki bahar bitmiş
Bu çölde bülbül ağlar gül ağlar
Mekke en güzel gül bana

Elim lal şimdi
Belli ki bahar bitmiş
Allah’ım yücesin
Ben tarihde aşkın okuyum
Varlığın en yokuyum
Cehaletin tokuyum
Zifiri gecenin akıyım
Neden geç kaldım Medineye
Neden yaramı açmaya geç kaldım...

Ben tarihde aşka yolcuyum
Ateşte yürümek gibi zor olsa da...
Asrım körsün...
Açmaya yaramı geç kaldım
Ah..

Ne ay ne yıldız
Ülkesinde gönlümün şimdi...
Asrın karanlığı
Açmaya yaramı geç kaldım
Belli ki bahar bitmiş

Ufka bakıp ağlasın yolcu
Belli ki bahar bitmiş

Kış gider bahar gelir
Gam gider sevinç gelir
Haddini bilmeyen bir gün bilir...
Güneş gelince gider gece
Allah’ım yücesin yüce...
Bekleyeceğim yeni bir bahar
Yaşım kırk

Yaşım kırk olunca
Ne hoş,
Mekkeye açtım yaramı
Açmaya yaramı geç kaldım
Ülkemin insanının kaderi bu

Yaşım kırk olunca
Ne hoş bir sokakta fakir gönlüm
Baş döndüren bir sokakta
Bir ışıklı sokakta
Aşkın yaylalarında

Allah’ım Yücesin yüce
Geç kaldın yaranı açmaya hey Veysel ’im
Veyselin develeri vardı
Ya senin
Korkma kınayanın kınamasından...
Bitmemiş bir cümle gibi
Hikayesi önünde Veysel’in
Ve bir de develeri yok mu
Atsan atılmaz satsan satılmaz...

Yaşım kırk olunca
Bülbüllüğün gizli kalacak değildi gönlüm
Gülün kokusuyla yandın gönlüm
Ateş yakmak neymiş dener sende
Kışlar bahara döner sende

Yaşım kırk oldu
Medine gül kokulu
Medine aşk okulu
Aşk hastanesi Medine
Açtım yaramı
Sevindi gönlüm
Şifa bulmuş çocuk gibi yüzü

O ateşlerde yanan gönül
Hasretlerle yanan gönül
Bir arı oldun aşkın medinesinde şimdi çiçeğini bulan...
Bir çocuk gibi annesini sarar gönlüm

Allah’ım yücesin yüce
Aşık gönül aşkın medine’sinde şimdi olmuş kanatlı
Kelebek yüreklim bu baharda mutlu...
Gelmesin ayrılık vakti ağza sürülür en acı biber

Kara bahtıma ağlar gözüm
Kara bahtıma ağlar özüm
Otuz iki dişini sökecek
Otuz iki yıl için
Geç kaldı gönlüm
Gül sevgiye
Geç kaldı gül Medine’ye

Allahım yücesin yüce
Açmaya yaramı geç kaldım...
Geç kaldı aşkın medinesine şu veysel gönlüm
Bütün gönüller Medine Medine derken
Veyseldi geç kalan o güneşe
Ama güneşlidir hırkası bile Veysel’in