Yirmi Yedi Mayıs’ı sardı kara bulutlar
Tökezledi hakikat, yaralandı umutlar
Hasretin şafağında acılar harelendi
Gözlerden yaş süzüldü, yürekler parelendi
Canlara kast eyledi hadlerini aşanlar
Öfkeyi kutsamıştı cinnet içre taşanlar
Darağacına çıktı milletin iradesi
Kader hükmünü verdi, doldu kulun vadesi
Çağının ahvaline elbet şaşar Menderes!
Milyonların kalbinde hâlâ yaşar Menderes!

Zalim destekçilerin şişkinceydi cüzdanı
Pek ucuza satıldı cuntacının vicdanı
Eniklerini saldı üzerine avcılar
Sahibinin sesiydi hakimler ve savcılar
Vicdan fukaraları debelenirken dipte...
Sade Menderes değil, millet sallandı ipte
Kalpler kahra gebeydi, trajik bir fasıldı
Celladın ilmeğiyle demokrasi asıldı
O nemli kirpiklerde durmaz taşar Menderes!
Milyonların kalbinde hâlâ yaşar Menderes!

Uyduruk mahkemeler yıldırmamıştı onu
Elifçe dik durmuştu, ölüm olsa da sonu
Yassıada değildi, yaslı adaydı o yer
Vicdanını yitirmiş paslı adaydı o yer
Böyle bir ceza yoktu ne kitapta, ne dinde
Taht kurmuştu Menderes bu milletin kalbinde
Rahat yüzü görmedi yurdunda, ocağında
Hesap gününü bekler toprağın kucağında
Aydın’lık ufuklara aşkla koşar Menderes!
Milyonların kalbinde hâlâ yaşar Menderes!

Yolların kavşağında ateş düştü koynuna
Bir urgan geçirildi Başvekil’in boynuna
Hakikat duvarında sarsılmaz köşe taşı...
Sonsuzluğa yürürken koltuğundaydı başı
Gözünü karartmıştı ebede giden yolda
Kanının rengi vardı gökte salınan alda
Yaradan’ın adını andı gitti Başvekil!
Memleket hasretiyle yandı gitti Başvekil!
Çağlayanlar misali her dem coşar Menderes!
Milyonların kalbinde hâlâ yaşar Menderes!

Zemheriyi yaşadık mayısın sonlarında
Zalimler boğulacak mazlumun kanlarında
Yaz mevsimi sonunda belli ki hazan vardır
Âhımız yerde kalmaz, âhları yazan vardır
Bu milletin gönlünde yaşayandır Başvekil!
Bayrağı yüreğinde taşıyandır Başvekil!
Hâlâ hafızamızda, zannedersin ki dündür
Yirmi Yedi Mayıslar kapkaranlık bir gündür
Zaman yenilendikçe çağlar aşar Menderes!
Milyonların kalbinde hâlâ yaşar Menderes!

M. NİHAT MALKOÇ