Bahçemde açan gelincikleri öpüyorum
Papatyalar seni hatırlatıyor
Buruk gönlün dar geçitlerinde
Şiirlerini kokluyorum sen varmışcasına
Afilli gülücükler yolluyorum
Başımda dönüp duran kırlangıçlara
Unuturum hüzün sarsa da her yanımı
Varlığın, içimdeki kor ateşin benim mutluluğum...


Kuş cıvıltıları arasında adımlıyorum bahçemi
İğde kokuları alıp götürüyor uzaklara
Dudaklarından düşen nağmeler
Mektuplarına serpiştirdiğin özlemler
Tesellim oluyor seni düşlerken
Efkar basıyor yalnızlığın sarhoşluğunda
Sığınacak bir gölge arıyorum
Gözlerinin mavi denizinde demir atayım diyorum...


Sayısını bilmem ne kadar ’’of’’’lar çektiğimi
Şimdi demli çayından bir yudum alsam
Baksam karşı ki Sultan dağlarına
Alsam kalemi elime, yazsam şiirler
Sağnak yağmurundan sırılsıklam ıslanırken
Sarılsam doyumsuz sevdana
Bayramın keder yüklü anılarını silip atsam
Sabırla beklediğimiz mutluluğun rüyasına yatsam!


Zafer Direniş
...

KARABULUT