senden uzaklaştıkça sana yakındım
seni senden önce soran ben oldum
dağlarda çaresizce ismini haykırdım
yine de suçlandım kötü ben oldum.

insan nereden kopar inlediği yerden mi?
yoksa inceldiği yerden mi asla bilmedim
ismini andıkça şiir kokmuştu her yanım
ben aldıkça kokunu, hiç sır vermedin.

yüreğimde mayalandı hüznümün rengi
göğsüm de uyuttum ıslak nefesini
kanat çırpan kuşlardaki gizemli ahengi
taşıdım umut diye dinlerdim sesini.

bulutlar gönlüme hasret üfürür
rüzgar alır senden selam getirir
bu hasretlik öyle ki beni bitirir
çözemedim bir türlü sendeki seni.

aklımın ucundan geçmeyen haller
çıkmaz oldu aklımdan geldi başıma
daha ne sürprizler var, kim bilir neler
baharı beklerken kar yağdı başıma
*
çatışma olmazsa, zaten şaşarım
İki duygusal fırtına karşılaştığı an
yüreğim seninleyken, dağları aşarım
yeter ki yüreğimizde oluşmasın hicran
#yusuf