Bayram günü mü’min evinde kaldı
Hüzün pınarları içine aktı
Camisi kapalı hayale daldı
Hüzün duvarları üstüne uçtu.

Salavatla adım atmak istedi
Selamları verip bakmak istedi
Yüzleri güldürüp coşmak istedi
Hüzün zamanları yanına koştu.

Bayramlaşma nasip olmadı bize
Hiç kimse neşeli bakmadı yüze
Virüsten bir türlü çıkmadı düze
Hüzün gemileri pusula şaştı.

Şükür Bayramı’nda şeker alırdı
Gülüp şeker gibi tatlı olurdu
Camiden çıkınca el sıkışırdı
Hüzün sıraları maziye kaçtı.

Hani güler yüzle eve gelenler
Saygıyla büyüğün elin öpenler
Sevgiyle küçüğe şefkat edenler
Hüzün kapıları yüzlere çarptı.

Fatihalar için kabre giderdi
Tatlılar hazırlar ikram ederdi
Hasretle bakışır sonra gülerdi
Hüzün duaları ellere baktı.

Yirmi dokuz Mayıs günü camiler
Açılır mü’mine hep birer birer
İki ay sonunda hasreti biter
Hüzün haftaları yasaklar kalktı.

Kul Sami’yim bayram hüzne boyandı
El açtı mü’minler Hakka dayandı
Musibet gelince ancak uyandı
Hüzün saatları mü’mini yaktı.

Samettin Şenkaya ( Kul Sami )