güvercinler pıır diye uçardı
fırsat buldukça çatıya çıkardık
ben seni bir tenhada öperdim

yine bayramdı
sen mavi tül elbise giymiştin ben komando olmuştum

keşke o gün bu gün olsaydı
yine bir tenhada öperdim seni

o kadar çok keşkemiz var ki

bayram ya ayakkabılarım yeniydi
keşke ben kayarken annem o kadar gülmeseydi

yine de keşke o gün bu gün olsaydı

keşkelere konuk oldum
çıktım kerevetine
ben sende bir masal tadı buldum
senden gayrısına çevirdim dirseğimi

keşke ilk tanıştığımız yerde
el eleyken ölüm bizi bulsaydı
şimdi bir çınar altında-iki seven yürek
uykudaydık el ele

güvercinler pııır der uçardı
her birinden bir beyaz tüy kalırdı
saklardım defter arasında
ben fotoğraf çekerdim
boyuma posuma bakmadan

sen gülerdin

keşke o gün gitmeselermiş oraya diyorlarmış
daha neler neler diyeceklerdi

toprağı bol olsun vah vah-ahh daha çocuklardı
derlerdi
oysa keşke o gün bu gün olsaydı

Yüksel Nimet Apel

23.Mayıs.2020.Bodrum

hikayesi: benim sevgili düş kırığım