İmkansızı sever mi bir insan
Sever sever
Hem de dipsiz bir kuyuda olduğunu bile bile
Akıl melekesi çıkmıştır tatile
Sonra oflar bohlar
Daha sonrası mı
Üf püf
Sebebini ararcasına dalar semaya
Sıkıntıyı sorma oyun havasında
Boğaz çengeline asılır sorgu sual
Ay ışığınla mı bağlı
Günah sütten çıkmış ak kaşık
Kürsüde yerini alır ay döngüsü
Suç bulma imkansızlığa der
Konuşur
Karanlığın gölgesini silen parlaklık
İmkasızlık varla yok arası
Kader girer araya
Patvatsızlığın sırası mı şimdi
Gözyaşını kimse görmesin diye
Araman nahoş
Adın yok
Ayrılığın siyahı yazılı gecelerde
Sus dedim kendime
Başımı döndürüyor
Düşüncemin çıkmaz yolları
Kilidime düğüm attım kendi kendime
Dertleşmek ne haddime
Aynaların sırrı siyah belli
Yoksa göstermez gerçeği
İftiralar dönme dolap savunmalar boş
Sustu
Dil üstü kelimelerim
Rüyalarımın yol kandili ay perim
Hoşgeldin geceme
Misafir ol rüyama
İmkansızlığa dinamit koyup
Uçurtma yapalım hayalleri
Ayfelek bak dedi
Yeşil gülümsemesiyle nasıl da karşılıyor toprak
Kendisini öpen damlaları
Utandım
Ayrığın adaletsizliğine bir kibrit çakıp
Cigaramın dumanından seyre daldım
Bulutlara bırakılan gözleri
Cesarete yol çizdi ay felek
Kendime yasakladım imkansızlığı.!

NURTEN TARIM