KARA ÖNLÜK BEYAZ YAKA.
Ne tablet vardı, nede akıllı tahta..
Tebeşirle yazar, keçe ile silerdik.
Adidas, Nike yoktu, kara lastikti marka.
Öğretilirdi vatan, millet ile Yüce Ata.
Hepimiz giyerdik Kara Önlük Beyaz Yaka.

Her sabah heyecanla okunurdu andımız.
Söz verirdik dalgalansın diye bayrağımız.
Ayrımız , gayrımız yoktu. Türk’tü adımız.
Her Cuma gururla okunurdu marşımız.
Ayakta kara lastik, üste kara önlük, beyaz yaka.

Ezbere bilinirdi marş ve gençliğe hitabe.
Öğretmene Muallim denirdi bize de talebe.
İlk önce çarpım tablosu ile birde alfabe..
Yürürdük hep beraber gösterilen hedefe.
Ayakta kara lastik, üste kara önlük, beyaz yaka.

Okullarda kara tahta, sınıflarda ise soba.
Öğretmen baştacıydı, edilmezdi kusur saygıda.
Herkeste bir azim, herkeste sonsuz bir çaba.
Silgi asılırdı boyuna, elde kalemse kara.
Ayakta kara lastik, üste kara önlük, beyaz yaka.

Sızlar andıkça Şenol , sızlar yüreği,
Kenara atıldı önlük, getirdiler forma.
Öyle dertliyim ki heç bana dokunma.
Hepimzin suçu bu, orda burda arama.
Ayakta marka, üste marka, ama eğitim son sırada.