Güneşe gülümseyen bakan şu gözlerimle
Baharım geldi derken ne yazık kışa döndüm
Kendimi avuttuğum teselli sözlerimle
Olmayacak hayale yalancı düşe döndüm


Şu kalbimin sesini dinledikçe inanan
Hergün yeni umutla vuslat yakındır sanan
Ben oldum hayalime kendi kendime kanan
Hüsrana çıktı yolum bak yine başa döndüm


Yüreğimi donduran o bitmeyen kışlarla
Ben böyle yaşıyorum olmayacak düşlerle
Sağanak yağmur gibi gözümde ki yaşlarla
Umutlara darılan çatılmış kaşa döndüm


İsyanım kör talihe gülmüyor benden yana
Bilmem neydi günahım reva görüldü bana
El insaf zalim felek dayanırmı can buna
Bende sabır tükendi çatlayan taşa döndüm


Bir gün yüzüm gülmeden gençliğim soldu gitti
Sabrın son demindeyim çektiğim cana yetti
Kaldım çıkmaz sokakta yürüdüğüm yol bitti
Yalan dünya seninle anladım boşa döndüm...

Gülseren MORKAN
----------------------------------------------------
Şiirime eşlik eden kalem dostlarıma sonsuz teşekkürler...


İçimi titretmeyen, sazı neylesin gönül
Sevgiyi anlatmayan, sözü neylesin gönül
İlkbaharda vefa yok, yazı neylesin gönül
Ateşim söndü gitti, pişmemiş aşa döndüm......Şentürk Dursun...

Olmaz imiş bir gönül, seviyorsa yaresiz
Yol gözleyen iki göz, göremiyor haresiz
Yokluğunda her gece, bak iniyor çaresiz
Yanakları ıslayan, gözdeki yaşa döndüm..............Aşık Lüzumsuz

Hüzünlü bakışların, girdabı bitmez bende
Yalanlar dalgasında, yordular beni handa
Yollarıma döşediler, mayınlardan yığında
Gerçeklerden uzakta kanatsız kuşa döndüm.....Ahmet KARA