9
Yorum
26
Beğeni
4,9
Puan
834
Okunma

öyle hiç kaybolup gitmedim
aklımın kör kuyularında
yani nasıl anlatsam
ayaklarım hep yere bastı
hep toprağı övdüm aşık veysel’in dediği gibi...
sanki mavi umudun değil de,
sadece gökyüzünün bir de denizin rengiydi
havadan sudan bir renkti işte / hayali....
tek bir keresin de / o sonsuz mavilikte
o umut’un renginde kaybolurken rastladım kendime
o da rüyam da...
hayra yormadım onu da zaten..
nasıl yorulsun ki,
yüksekten düşmek kötü
kırılmadık yerin kalmaz vallahi
buna kalbinde dahil....
emine rezzan sipahi
5.0
95% (18)
4.0
5% (1)