Bir iklim gibi vücudumu sardı özlemin
Ellerimde ellerini hissedip
Bakışlarımda gözlerini görebilmekteyim
Ama çiçeği olmayan bir iklim bu

Çöl ortasında susuzluğun serabı gibi
Yahut bir şizofrenin yazdığı aşk bestesi
Ellerinle büyüttün beni ve sensizliğe uğurladın
Seni anlatmalıyım, ellerini bırakamıyorum

Geceyi sonlandıran o ilk aydınlık
Uzun zamandır yansımıyor camıma
Sensizlik fırçasının boyadığı dünyamda
Senden başka kim son verebilir bu kabusa

Kelimelerin harında satır cehennemi
Kaç cümleyi zorlasamda vuslata
Bu derin hasretin set vuruyor soluğuma
Gözyaşı döküyorum daha ilk satırın başında

Halimi soranlar sevda cahili
Sual etmiyor hali bilen gönlün sesi
Siyaha karanlık katan renk, yalnızlık
Ömürde çürütsen görünmez aydınlık

Senin gönül meylin gönlüme olmadıkça
Sevda denen maziye karışsam ne çıkar
Bakiden bir anı fuzuliden bir satır
Bu şairde lafı güzaf olup toprağa karışır