Dostum vardır dosta beni dost eder
Canın kokusuyla canı mest eder.
Hakk’ın huzurunda beni dest eder
Dostların dostuna canı zal eder.

Gül bağında gülün bizi gül eder.
Yandırıp narlara suzi dil eder
Hak ile konuşan bizi dil eder.
Dostların dostuna bizi gül eder.

İçirip kevseri mestâne eder
Bandırıp müskîre divâne eder
Şu aciz gönlümü meyhâne eder
Dostların dostuna bâde gül eder.

Dostlar meclisinde bizden söz eder
O şuh işmarıyla bize göz eder
Herdem körükleyip bizi köz eder
Dostların dostuna bizi lâl eder

Biz KULLARIN her dem seni zikreder
Zikrinde hem daim seni fikreder
Kul Ahmed’in her dem seni zikreder
Zikrinde hem daim seni fikreder
Günahlarımızı bizim affeder
Dostların dostuna bizi KUL eder.
Dostum günahımı daim affeder
Dostların dostuna beni KUL eder.



Dest= Âlî makam. Meclisin şerefli
yeri.
Zal=Deli (TDK)
Nar=Ateş
Suzi dil= Gönül yanması.
Mestâne=Sarhoşcasına. Sarhoş bir
kimseye yakışır surette.
Müskîr= Sarhoşluk veren, şuuru
kaybettiren, aklı gideren ve keyf
veren madde.
Bâdegül=Gül renkli şarap
İşmar etmek=el, göz, kaş ya da baş işaretiyle bir şey demek.
Lâl=Parlak kırmızırenkte, billûrlaşmış, saydam değerli bir taş.(Burada taşın rengi konu edinilmiştir.)

Ahmet Kuloğlu