am iki bin dört yılından beri
Şu gönlümde ana oldun can bacım
Anamı kaybedip yetim düşeli,
Dertlerime ortak oldun can bacım..

Köyde beraberdik taş duvar evde
Çareler aradık o yaşta derde
Gündelikçi olduk o günler bir de
Sen benimle dert taş oldun can bacım..

Altmışın sonunda gurbete geldin
Gündelik işlerle günleri sav dun
Yetmişli yıllarda yuvanı kurdun
Ali beye yoldaş oldun can bacım..

İki bin dokuz da düzen dağıldı
Dostumdan çok düşmanlarım var idi
İstemezler bir huzuru çok gördü
Yanımda hep sağlam durdun can bacım..

Beş yıldan beridir derdi çekerim
Sellere karışır şu didelerim
Hoyratlar elinde tüm emeklerim
Çaresine ortak oldun can bacım..

Can Hasan’ım ben ümitsiz değilim
Zor yollardan geçtim, iyi bilirim
Şu garip gönlümün köşkünde yerin
Ablam idin, anam oldun can bacım..

Hasan Erkılıç
Ankara, 22 Nisan’^2020