0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1010
Okunma
algın yalnızlığında
hep kedi gülüşleri
sokağın soğuk nevale yüzü
derinin ölüsüydü bedeninde
derin kulunç ağrısı
nice doğum sancısı
ve dedim;
anne dedim!
hiç bıkmışlığın oldu mu?
biz geçişlerinden
ergen nazlardan
hiç toparlamışlığın
sokak başlarında
çocukluğumuzu...
keşke
oyunlara dalmasaydı
aklı evvelimiz
ve keşkeler/
üzülme desem
ben üzerim kendimi
senin yalnızlığında
anne dedim!
devir yükü bu
tümden gelim
tüme varırken
senin zamanında çoktan aktı dereler
devir çılgınlığına...
sadece sevgin değişmedi
halen bizi çocuk gören
heyecanların...
bende de bitmez anne bende de
heyecan biterse hayat çöl
senli ellerinde/
anne dedim...
5.0
100% (5)
