Zindan ettik dünyayı, halvetinden usandık.
Zuhur etti hep tasa, kasvetinden usandık.

Cep delik, cepken delik şerefimiz var dedik.
Şerefsizin bitmeyen rüşvetinden usandık.

Hep bir umut besledik, iyi olacak diye.
Siyasinin yalancı, tıynetinden usandık.

Başımıza taç diyen, ana diyen, yar diyen.
Erkeğin kadınlara, şiddetinden usandık.

Bebeler büyütürken, çokça endişe duyduk.
Sübyancının o zalim niyetinden usandık.

Bu devran böyle gitmez dedik düzeltemedik.
Aklımızı şaşırdık, gelgitinden usandık.

Anahtar deliğine hapsettik yarınları,
Birlik beraberliğin hasretinden usandık.

Nabi gibi temenna etmedik biz de çarha
Temenna edenlerin iffetinden usandık.

Kul Fikret’im ses gelir bakarsın bir gün bekle.
Şu susmayan dilinin hiddetinden usandık.

Biz hiç gül kokulu pencereden bakmadık, yandık, yakıldık, can verdik
canlar verdik, ama hiç kimseye kahpe demedik. Şimdi dünyalık bir sevda
hakkımız...

Mehmet Fikret ÜNALAN
13 Ocak 2020 Saat 21.15
Güzelçamlı/Kuşadası