Ben bir güzel yardan ayrıldım.
Yüreğim yanar her gün ağlarım.
Mevsimler kış oldu, kalmadı baharım.
Efkarlıyım, derdimi kime yanayım.

Mecnun oldum, yarimi yollarda ararım.
Bir dost bulsam, derdimi ona yanarım.
İçim yara oldu, derdimden kan ağlarım.
Bilmem neydi benim günahım?

Rüzgar gibi geldi geçti yıllarım.
Kendimden hiçbir şey anlamadım.
Derdim dağları aşar, derinden yaralıyım.
Nazlı yarimin nefesine muhtacım.

Gurbet ellerde yalnız kaldım.
Her gün hasretimden yandım.
Yüreğimi yaktı bu ayrılığım.
Açma yaramı, derdime ağlarım.

Ne yazım kaldı, ne baharım.
Her mevsim kış oldu, tükendi yıllarım.
Sanki dört duvar oldu her yanım.
Bilmem, derdimi kime anlatayım?

Ne gecem kaldı, ne gündüzüm.
Karanlıkta kaldı her günüm.
Artık gülmez oldu yüzüm.
Yarimin aşkıyla yanar, üzülürüm.

Aşkımın rüzgarında savruldum.
Yollarda kendimden kayboldum.
Susuz çöllerde mecnun oldum.
Yüreğimden yandım, kavruldum.

Gönül bahçem çoktan virane oldu.
Artık kuşlar bahçemde ötmez oldu.
Yaşadığım hayat bana zehir oldu.
Hayatım bir gül gibi soldu, kurudu.

Mustafa Kaynak