söz verişten de sen ne tez çark ettin
yalanına kanıp şaştım yolumu
ateşe atarak koyup da gittin
hüsrana atışta yaktın solumu

biçare kalışta elemi tattım
ipek yatak varken çullar da yattım
özüne aldanıp ne varsa sattım
arkandan koşturup kırdın kolumu

göz yaşım sel oldu yüreğim yandı
göz de kör imiş ki sözüne kandı
yanıp yakarışım arşa dayandı
vardan yoktan olduk giydik tulumu

sevgi madem yoktu niçin ant içtin
ne kinin vardı da ot gibi biçtin
neydi ki emelin yakıp da geçtin
ateşte yakışta koydun külümü

sinemi köz ettin küle döndürdün
aşk od’unu yakıp sonra söndürdün
yaz vaat edişte kışta dondurdun
sen görmezsen Allah görür gülünü

seviyorum deyip sonra aksadı
dağdan dağa saldı neydi maksadı
mum alevi gibi tez duraksadı
bir gün görmeden de yedik dolunu

nefse mi gerekli bu denli talan
kanan mı işlenmiş yalan ha yalan
elbet ki bulunur öcümü alan
Allah’a havale ettim kulunu...


AZAP...(Kadri Atmaca) 08.05.2020