Bu tür şiirlerde temaya sadık kalarak ve dizeleri zorlamadan şiirin sonunu bulmanın öyle sanıldığı kadar kolay olmadığını düşünüyorum.

Ara sıra bir rüzgâr geçer içimden,
Yokluğunun buruk lezzeti dolanır dilime

Bu ilk dizelerde, onun yokluğunun getirdiği buruk bir lezzetten söz edilerek giriliyor şiire; diğer mısralarda bekleyenin hali çok güzel dizelerle anlatılmış.

Her akşam hayalin gezinir penceremde
Yağmurla birlikte aklıma sen gelirsin
Her akşam bir daha kanar bu yara
Her akşam yeniden tazelenir dertlerim
Çaresiz bütün pencerelerde seni beklerim…

"Çaresiz bütün pencerelerde seni beklerim..." Yukardaki dizeler bu son dizeyle öyle uyumlu ve öyle sade bir şekilde tamamlanmış ki; bunu ancak şiiri hobi olarak değerlendiren değil, şiiri yaşayan biri yapabilir bence.

Bir umutsuzluk seni alıp götürür
Ah! Bu ayrılık beni her gün yeniden öldürür…

Neden, beni alıp götürür, değil de, "...seni alıp götürür" Diğer dizelerin ışığıyla baktığımızda, anlatımda bir yanılgı gibi görünebilir; ama öyle değildir. Çünkü, her pencerede bekleyen ve özleyen şair, umudun olmasını bile onun varlığıyla eş tutmuş. Harika bir yaklaşım...

Saygılarımla...

ÖmerNazmi tarafından 7/10/2008 4:20:40 PM zamanında düzenlenmiştir.