hangi çocuk yüz, değil midir ki, gökteki yıldızlar kadar masum
anlarsın, bakarsan eğer, o masum gözlerdeki inceden parıltıyı
hangi çocuk yüz, değil midir ki, o sıcacık bakışlarda anlatılır yıldızlar
ah hayallerimi saldım denize, şiirim kumdan kale, içim limansız kıyı

ah çırpınırdı yüreğim, çölde kalmış serap gibi
tuz biriktirmişti kahvem, çoraklaşmış toprak gibi
herkes bakıp gönül aynasına bir sorgulasın kendini
yüzümüz değecek toprağa, dalından düşen yaprak gibi

ne olur kaybolan yapraklarda bizde fikren kaybolmayıp
birleştirsek gönül dünyamızda, dün bugün ve yarını
olgunlaşsa iç dünyamız ve ufuk köprüsü çizgisinden
bir devlet kursak içimize "BİR" olanın varlığını...

kendime diyorum ki;
şartların en ağırını yaşasan da, göstermen gereken sabır
bir çile ki yorar insan kalbini, katlanması çileden öte ağır.

öyle sözler vardır ki;
yetmez seni ağlattığı , yüreğine taş gibi oturur
giyotine gerek bırakmadan alır seni buralardan götürür.

herkes kendi aleminde yaşar kendi duygusal halini
nasılsın diye sorsalar bana, sormayın derim halimi.

ey gözyaşı ne mutlu sana ki aktığın bir hicran yarası
insanın anca mısralara yetiyor gücü ,o ki yüreğin darası

insan hasret ve vuslat arasında iki ufuk çizgisi
sen gönlünü ferah tut, Allah’a havalem gerisi

neticede ;
doğru fikir insan gibidir, omurgalı ve dik
ipimiz yüreğimizde bizim, yalana eğilmedik
sözde özgürlük yalanlarına çevirmedik başımızı
çünkü; biz,ruhlar aleminde;Rabbimize söz verdik...