Akşam,
Işıkları yandı sokakların.
Tıklım tıklımken duraklar
Şimdi bomboş, bankları,
İnceden bir yağmur başladı
Korkulu esrarlı akşamları.

Bir koca boşluktur içine düşen,
Nerede kapıyı çalan dostların.
Gör bak neymiş yaşamak böyle
Umutlar yer değişmiş, artık hüzünle.

Kalmadı şarkıların da ahenkli o hali,
Donuk kaldı gülüşün , işte dudaklarında
Her günün ardında tel tel ağarır saçın
Gelip otursun da gözlerine hüzünlü yaşın.

Düşsün de hele umutlar acıyla yüreğine,
Hatıralar dolsun gözlerine yaşlarla,
Bir gün batımlık olsun çocuksu hayallerin
Bir hüzzam şarkıda ağlasın o gözlerin.

İşte şimdi gör; ağlamak neymiş, gülmek ne,
Ve meğerse neler saklarmış kahkahaların.
Bir şafak vaktinin mutlu uykusunu böylece
Ararmış gözlerin, ruhun , bedenin.

Aygün Deniz