Akıl geldi gitti olmaz felsefe
Bekliyorum seni Farabi gibi
Bendeki Neyzen’i almaz hafsala
Rengim de kararır Arabi gibi



Vebali içimde eskidim çoktan
Sevgine bulaştı oluşu haktan
Yoruldu yoluna gelip gitmekten
Beni de ezdiler çorabı gibi



Ebedi tutsaktı bende yankısı
Bitmeyen kederdi huzur sancısı
Gecelerde s’aklı kader yolcusu
Bugünden yarına körebe gibi



Yıldızlar sönünce bitmez gerçeği
Sır aynalarımdan kırılmış çağı
Kesiyor halimden keskin bıçağı
Aklımdan ziyade serabı gibi



Bedenim dizilmiş ruhuma inci
Yüklerim içimde ömrüme sancı
Yollarım karanlık bende ki zenci
Fikrimden zikrine maraba gibi



Baharlar gelse de kışı ararım
Sevda çiçeğimdi hale yanarım
Doğan güneş olsa onu sararım
Sımsıcak b’akışa merhaba gibi



Bakışı manalı mezarlar eşer
Vadesi geleni toprağa düşer
Beşerim aklımda yolları şaşar
Ayaklar altında türabı gibi