1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
669
Okunma
Yarım yamalak kalmış çocukluğum,
Patlak topların gölgesiyle avunduğum,
Yalnızlığım ve de yorgunluğum,
Hepsi geçmişimden gelip
Ansızın buluyor beni.
Göğe bakarken huzur bulan gözlerim
Gün batarken yaşlarla doluyor.
Evet güneşe dahi veda etmeyi
Beceremeyen bir insanım.
Belki de en büyük zaafımdır
Vedalar, gidişler, ayrılıklar...
Ama diyorum ya işte
Ansızın gelip buluyor beni,
Veda ettiğim herşey!
Bir çocuk kaçarken
Taş attıktan sonra,
İçimde bir yerlerde
Bir cam kırığı.
Güneş inerken yavaşca
Bir dağın diğer yamacına ,
İçimdeki bu sefer
Bir can kırığı!
5.0
100% (6)
Cevap Yaz