Yârini gül görenin bülbülü gelir dile
Biri aşkına öter biri “kokun sal” diyor.
İkisi de dertlidir Leyla Mecnun’dan bile
Ayrılık vakti gelse, “gitme n’olur kal” diyor.

Bağrı yer yer çatlasa çöllerde su arardı
Kiminde bir Züleyha kiminde Yusuf vardı
Mevsimlerin içinde en güzeli bahardı
Bitti gamı tasası zehir yutsa ”bal” diyor..

Oysa şimdiki aşklar duyguların kan dili
Kurşun sıkar yürekler, kan damlıyor mendili
Üzgün bakar bakışlar, söner bir bir kandili
Vurgun yemeye görsün “Tanrım canım al” diyor.

Şirin’ine dağ delen var mı Ferhat misali?
Hiç mi gayret göstermez kurarken yâr hayali
Bu devirde çekilmez böyle aşkın vebali
Adımdan gayrısını “bir çırpıda sil” diyor.

Kökünden kurur aşklar ne dal kalır ne yaprak
Yaşanmış anıların kaplar üstünü toprak
Kin ekip nefret biçer, hoşgörüyse çok ırak
Ömürlük yoldaşına “aha sana yol” diyor.

Taş kesilir kalpleri çakıl sanır elması
Parçalanır sevdalar, günah kalır mirası
Umutların üstüne örter siyah libası
“Bize kısmet değilmiş, git birini bul “diyor,
Oysa Kafkasi der ki can ile yâr arası
İlmek ilmek bağlanmış kördüğümü ol diyor.



Osman Onuktav
Kafkasi
21/04/2020