Hava / soğuk bir kıştan kaçar gibi iniltili şimdi

Toprak / son cemre düşene kadar sıktı bütün verdiklerini
O öldürdü

Su / yaz sıcağından kalma halini yitirmiş şekil değiştirdi
donuk bir yüzü var onunda

İnsan durur mu şimdi // yaylalar şeytanın şarkısını söyleyen rüzğara teslim olmuşken
İnsan arar tabi / karla kaplı ovalarda aşılmaz geçitlerden kalma günleri (anarak)
tıpkı birbirine başbelası olmuş vesikalı yar gibi
sadece kendilerine zarar veren iki aşık onlar
sevişmekteler ....
rüzğar ile toprak
hangisi kaybedecek yada kim haklı kavgası
bitmek bilmez bir sevdadır
insandan önce vardı.

biz adlandırdık hava diye isim taktık kızımıza //oğlumuza rüzğar
suyu da kirlenen günahlarımızdan arınma sunağı
adını biz verdik düşmanlığın
kinlendik,
savaş dedik isim yaptık oğlana diğerine.
demir dedik birbirimize sıktık nişanlayıpta

toprak su ateş güneşle varmış

ismin nesine
adın nedir
kimsen kimsin işte......
meselemi bunlar kendine akar bu beden
kendine kinlenmiş küsmüş ve cüzzamlı üstelik
kendine küsmüş
ve cüzzamlı
hata payı yok beyninde de kibirlimi kibirli
egoist
bezgin ve yılgın
ılgınlar anca yeşerir masıy ta
zamanın her anı mutlu etmez öncesini derler
sabırsız lanetlenmiş Ademden beri
Ademden beri.....!