Çayı koydum üstüne demlendi,demlenecek,
Muhabbetin demine geç kalma yetiş İrfân,
Gelmezsen iki gözüm gâmından nemlenecek,
Dostun meşk sofrasında ah alma yetiş İrfân.

Gelirsen eskilerden söz açar ağlaşırız,
Özlemin deryasında el ele bağlaşırız,
Kaybolan hayallere yanarak dağlaşırız,
Mazinin girdâbına çok dalma yetiş İrfân.

Hatırlar mısın bir gün bana yumruk atmıştın,
Suratımı her yerden birbirine katmıştın,
"Aynı kızı sevmişiz" deyip kaşın çatmıştın,
Bilseydim sever miydim el bilme yetiş İrfân.

Nasıl günler yaşamış neler neler atlatmışız,
Yokluğun suratına şamarlar patlatmışız,
Düşman denen kelleşi birlikte çatlatmışız,
Hasretinle yandırma kor olma yetiş İrfân.

Hangimiz bu dünyada gerçekten lezzet aldı,
Hangimiz mutluluğun diyarlarında kaldı,
Hangimiz sevgiliden ufak bir buse çaldı,
Ömrün dert kadehine gel dolma yetiş İrfân.
Vallahi çok özledim geç kalma yetiş Irfân...

"ZATEN NE BEN VARDIM,NE DE İRFAN’IM"

Cihan BERDİBEK
19.04.2020