Sanma ki affetmek gönül kemliği
Affetmezsen beni seni de üzer
Sevgiyle kaynayan gönül demliği
Acı demlese de tebessüm süzer

İnsan aynasına bele yüzünü
Seyreyle kendini hele özünü
Gönül eleğinde ele sözünü
İçerde ne varsa o dışa sızar

Çabuk öfkelenme sakin ol sakin
Derdin sana derman unutma sakın
Yarandaki kurda Eyüp’ce bakın
Her derdin dermanı, içinde gezer

İnsan bir gönüldür saray sırçası
Gülü incitmiyor bülbül serçesi
Sen bir enel haksın tanrı parçası
Bence insan kendi kendine kızar

Senin yalanların seni kandırır
Beşer ateşini kendi yandırır
En sevdiğin seni kabre indirir
İnsan kuyusunu kendisi kazar

Eleştir sen seni nefsin yargıla
Aklı fikre vurup sorup sorgula
Kabuk tutsun yara sarıp sargıla
İnsanın yarası insanda azar

Cinsiyetler eşit tam gör âlemi
Irklar birbirine sence köle mi?
Haydi al eline artık kalemi
Kalem meşaledir karanlık çözer

Bulut ol semâda çağla çağışla
Cemre ol toprağa yağmur yağışla
Kul Figani derki affet bağışla
İnsan kaderini kendisi yazar

Kul Figani (Erdem Gümüş)
18.04.2020
İzmir

Dost kalemlerden inciler...
Öyle bir kuyu ki görünmez dibi
Sonsuz derin eşmiş kader katibi
Şu bahtsız vatanda gördüğün gibi
Alimler susarsa cahiller ezer.....MİRİM Ahmet ÇITAK