4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
872
Okunma
nice defterleri ıslattığım mısralar süzüldü yanaklarımdan
söyleye söyleye içimden bir dağ çıktı karşıma
birikmiş masalları bir kenara koyup
gözünü maveraya çevir dediler
aslını astarını sıyırıp hayatın, bu en çıplak yalnızlığı yazıyorum
gün görmüş asil hanımlara,beylere yazıyorum
beni sürdüğünüz bu varoş yalnızlık
sizlere pahalıya patlayacak
bende görmediğiniz hayaller birgün
sizi esir alacak
pek bir aşındı yüreğim bugün
pek bir ağlamaklıyım a dostlar
tozlu romanlardaki verem çöktü sanki
tozlu yollardaki özlem...
ama ben
yol kenarındaki otlar gibi
hayatı kenarından yürümeye mahkum ben
ama ben
bu korsan kalbi daha önce görmüştüm
bu rüyada daha önce de ölmüştüm
şimdi gitmişim
neylersin
neylersin...
Cevap Yaz