Muhtacım Gecelere !
Geceler yoldaşımdır benim.
Sabaha ulaşmak,
Tek arzum gayemdir benim

Ensede hissedilen bu yük;
Gözlerde kapanma arzusu,
Umuda bir yolculuk,
Sabahı beklerken hep...

Bir ümit dolar gönlüme!
Elbet güneş doğacak diye!
Ve ensede o yük,
Gözlerde bir yaş ,
Bak, yine doğmayacak yine!

Karanlık yoldaşıyız biz,
Sokaklar da serseriler gibi yalnız başına.

Gece karanlık saklıyor hüznümü.
Sabahı beklerken;
Sessizce, usulca geçiyorum pencerelerden,
Soğuk kaldırımın nemli havasını soluklayarak.
Tak.....tak..... kaldırım taşlarının ritmiyle,
Yankılanıyor karalığın gölgesinde, saklanmış köşelerde.

Çöp kutusunda kedinin sesi ve süre gelen hırıltısı!
Mutluluk mudur, endişe midir sebebi?
Gözleri ay gibi,
Parlıyor keskince!

Acaba görüyor mu, hissediyor mu?...Karanlığın hüznünü
Yanından geçiyorum,
Ki o kendi kendine, dönüyor yine kendi derdine;
Yeni bir güne, yeni bir sabaha umutlu bakışlarla

Dönüyor ruhum karanlığa,
Bir kedinin ardında.

Sabahı beklerken,
Yine hüzünlü yine karanlık

Geceler, yoldaşımız
Karanlık, tek sırdaşımızdır bizim...