Esti geçti, sana deli değilim,
Kalmadı mazinin, pek bir anlamı.
Çıkmaz sevdalara yoktur meyilim,
Biraz kırgın, biraz buruk gönlümü,
Artık almasan da olur Mariya!
Dündü, yok sevesim, bitti o rüya.

Kimseler duymadı, kimse görmedi,
Sessiz feryadımı, ah-u zârımı.
Gün-gece aymadı, halim sormadı,
Hasretinle buğu buğu nârımı;
Artık bilmesen de olur Mariya!
Yandı can kafesim, bitti o rüya.

Uzaksın, yıldızlar kadar çok uzak,
Kondun yaban ele, kaldın ücrada.
Her yanım zincirli, her yanım tuzak,
Hangi mahzendeyim, hangi hücrede?
Artık bulmasan da olur Mariya!
Söndü tüm hevesim, bitti o rüya.

Gam yükünü çeken, çilekeşe sor,
Beklemekten yosun tutan taşları.
Ayrılık acısı, ölümden de zor,
Yanaktan süzülen, kanlı yaşları;
Artık silmesen de olur Mariya!
Kandı bir kez nefsim, bitti o rüya.

Tarihe gömüldü, eski baharlar,
Al güller açmıyor, bülbüle kucak,
Karlı dağlarımda, tüter buharlar,
Gözlerime bakıp, içten ve sıcak;
Artık gülmesen de olur Mariya!
Dondu o şen mevsim, bitti o rüya.

Hicranla eriyip, her dem solarken,
Esmer tenim döndü, safran sarıya.
Ömür takviminde vadem dolarken,
Pişman olup bilet kesme buraya;
Artık gelmesen de olur Mariya!
Dindi son nefesim, bitti o rüya.

08.04.2020
Muhittin Alaca