Bir ikindi vakti

nisan ayları yağmurları güzeldi
gençlik yıllarımdan bir alışkanlık
çıkıp ıslana ıslana hep gezerdik
uzaklarda ateş yakıp sofralardık
şimdi yoklar epeyde eş dostla
ondan hep çıkar bir turalarım

aheste bir yağmur var bu gün
ikinci damla düşüne kadar üff
insanın gözünü yoruyor bakmak
gitmekle gitmemek arası kaldım
o da öyle yağmakla yağmamak
beraber dinleniyoruz kuru ıslak

ağaçlar çiçeklenmiş bu ilk bahar
açmakla açmamak arası bi garip
erken de değil her yıl bu zaman
dallar taşıyamazdı ışıl ışıl renkten
nefes aldıkdça kokuları saçılırdı
aşk kokardı desem yeridir yani

böyle hava bizde piknik havası
eskiden nevaleyi kapar giderdik
artık içmiyoruz biraz da eskidik
belkide o günlerin tadı tuzu yok
hoş o eski dostluk arkadaşlık da
ben eskimedim zaman eskidi

ne saçım döküldü ne bel bükük
altmışları devirdim kalmadı yük
sevdadan yana boynum bükük
hava kapalı damlalar kesik kesik
bu ikindi vakti bir tat alamadım
anılar bile tuhaf bölük bürçük

Ahmet Coşkun