Nazarında kıvılcımlar parladı
İçerimde döndü nâra gözlerin.
Pazarında esarete zorladı
Bilemedim hangi ara gözlerin.

Bir bakışta aklı baştan alarak
Kalpgâhıma pervasızca dalarak
Mantığımı yerden yere çalarak
Geçti hemen iktidara gözlerin.

Alamadım ışığından gözümü
Boğazıma düğümledi sözümü
Bağındaymış kördüğümün çözümü
Zararımı saydı kâra gözlerin.

Gönül ile aramı hep açsam da
Kuş misali gökyüzüne uçsam da
Menzilinden fersah fersah kaçsam da
Sürükledi ardı sıra gözlerin.

Haresinde naçizane pervane
Dergâhında dönüp durdum divane
Bu garibin çilesine deva ne?
Süzüm süzüm süzdü çare gözlerin.

Kırılmadı ah o gâvur inadı
Yerli yersiz sınavlarla sınadı
Yâd ettikçe hatırası kanadı
Hatırımda bir çift yara gözlerin.

Kirpikleri gerdi yaya, sadaktan
Ve okladı yüreğimi hiç yoktan…
Umutlarla çıkardığı doruktan
Acımadan attı yar’a gözlerin.

Depremleri derunumdan çok vurdu
Hasretinin çöllerinde kavurdu
Küllerimi sırlarıyla savurdu
Bir diyardan bir diyara gözlerin.

Kul ettiği kralların, şahların
Sevenlere çektirdiği ahların
Şâd etmeden göçürdüğü ruhların
Gıyabında çekti dara gözlerin.

Allah’ını seviyorsan, merhamet!..
Deyince ben insaf etti nihayet
Kalemini kırdı aşkın müebbet
Zindanına attı kara gözlerin.

Salih ERDEM