Yüreğimde tutuklusun, sen o kalpten çıkamazsın,
Kara gözler oyun etti, sen sevilmeye mahkûmsun.
Kutlu gönül mâbedimi, harâbedip,   yıkamazsın,
Ve nihayet oyun bitti, sen sevilmeye mahkûmsun.

Kanadımı vermem sana, sen bu gökte uçamazsın,
Gizli sevdâ sırlarını, sen ağyara açamazsın,
Nice aylar,  yıllar geçse, sen bu aşktan kaçamazsın,
Ve nihayet oyun bitti, sen sevilmeye mahkûmsun.

Çok yoruldum, ah durulsan, sevdâm gibi benim olsan,
Gönlüme gelip yerleşsen, kalpte sen kendini bulsan,
Şu garip sînem gelip, bir boşalsan, bir de dolsa,
Ve nihayet oyun bitti, sen sevilmeye mahkûmsun.

Sonu geldi bu oyunun, kuralını seçemezsin,
Aşk ilâhı olsan da sen, sevgime gün biçemezsin,
Bu ayrılık şerbetini, benden ayrı içemezsin,
Ve nihayet oyun bitti, sen sevilmeye mahkûmsun.
Muzaffer KÖNDEL