Kaybedilen günlerin, hesabı yapılsaydı,
Ölümsüzlük sesiyle, çıkardık biz girdaptan.
Bu sevdaya ilaçsız, duyguyla bakılsaydı,
Kavramsız denileni, kavrardık bu yaşamdan.

Yaranım yaranımsa, sevdadır ruhumdaki,
Deliyle dahilikte, kalmışız biz arkadaş.
Farkına varmaz iken, çıkılmaz sokaktaki,
Yedi renkli ışıkla, boyanmışız arkadaş.

Deryadır bu, dalgalı, suları mavi sarı,
Gemilere yüklenmiş, bir gönül ki sevdadan.
Kaptanı çoktan gitmiş, kalmışsa tayfaları,
Ölümü göze alıp, gidilir bu diyardan.

Ruhumdaki dalgalar, savursa da kıyıya,
Pusulalar patlamış, yıldızsız şu gecede.
Yolun sonu bellidir, ulaşılmaz kıyıya,
Paslanmış bıçaklarla, yok eder sözcüklerde.

Neşe değildir bana, dayandığım bir omuz.
Gönlüme yaran olan, sırlarımla bir gönül,
Resmini görmediğim, derya ki bana sonsuz,
Bir sabah ezanında, mihrabımdaki gönül.

Yaşadığım korkunun, sesini ben beklerken,
İsmini bilmiyorum, belki yarandır adı,
Karanlıkta bekleyen, gölgeye direnirken,
Silueti ruhumda, ölüm dostumun adı.

Ey ölüm...

Son baharın rengine, beyazı katmışsın sen,
Terkedilmiş kışların, karıyla boğmaktasın.
Rüyamın kâbusunu, alarak kaçarken ben,
Gönlümdeki sevdayı, sevdanla yakmaktasın.

Şahin Hanelçi
07.07.2008
Ortaköy-İstanbul