neyise; hani 23 Nisannarda ellerimizi ba(ğ)larlar da;
bi tepsi yoğurdun içine para atarlar,
ö(ğ)retmenin “başlan” demesiynen barabar
aş gurtlar gibi saldı(rı)rıdık ya
gözü açık, pretik olan hemi ötekinneri yoğurda beler,
hemi de parayı gazanır,
hemi de ondan sonura ötekinnerinen maytap geçer
o hesap.. yoğurt yarışında ğibi dizelendik annaçlarına
ö(ğ)retmen “başlan” deyvicek gibi
meendiz tayfesinin gözlerinin içine içine bakıyoz
nassı emme gözlerimiz parıl parıl..
sahabına gavışan av köpee “gupay” gibi valla!
mayıl mayıl
netçede..
tohumuna para mı sayıyoz, “-mendiz bey” deyinşe
bize bi ceremesi mi var boba!,
..ına ğoyan ta!

emme! o …….. içlerinden biri gasıtdı
“-ben şöferin” deye
“hıh” dedim “valla bu bizden”
seni(n)ki hemi de bizim gibi dikguyruk..
belli ki aslı-nesli dağın başındahi yörük.
sizin annacanız “mıhboku”nun teki
ben de içimden “ne bok olusan ol len
ötekinner mendiz de ne yani” dedim,
zatinden hepiciğinin meendiz olmadığını da
hepimiz adımız gibi biliyoz valla
ha arap eli öpmeynen dudak gararmaz
ıçcık da köylü milletiyiz ya
gövyüzünde uçan guşdan medet umarız valla!
!
neyimiş, de bu beyefendi m(üh)endiz değilimiş,
buna mendiz denilmeyceğmiş
sanki mendiz olanınızdan ne fayda gördük
mendiz olsan sayanda başımız göğe mi değcek a dümbük
bununku da ayrı bi döyüslük
sanki o gazandı da biz mi yedik
alt tarafı bi Alla(hı)n selemini verdik
alısan aaal, almazsan alma, hödük!
bokunda bosdan mı bitircez gapba malı
neyimiş.. “şöferimiş” sanki şöferler Allahın gulu de(ğil)
marakından öldüydük,
.
len ha ölmeden önşe bi şöfer görseydik de
boyumuz uzasaydı dinine yanayın deye
len o(ğ)lum şe(hi)rin en güccüğü şöferise
o da köylüden fersah fersah ilerde zaten
hankımızın arkasında seninki ğibi dövlet var len
..
bu gene “-adım da Sülamann bizim o(ğ)lan”
“şöfer Sülaman” bey mey de deği(l)” dedi.. dik dik
hinci ne yalan söyleyen; şeerli gısmı nassı;
olmasa bile meendiz-müdür
yani patıron mamelesini severse
;
köylü gısmı da kendi gibi gonuşan, kibirlenmeyen,
bize depeden bakmayanı bek se(v)meyiz
esgercilikde öyleymiş ya
“ordu malına temenna
ötekinnerin ensesine tokat atar
gıçını barnaklarlar”
.
tahası bizi adam yerine goyanı adam yerine gomaz,
etibar etmez, temenna etmeyiz
neyeyse “evin danasından boğa olmaz”
….
valla bak öyledir,
hinci ne yalan söyleyen
“doğruyu ahretde mi gonuşcan”,
neydelim aldık gabil etdik bizim o(ğ)lan
eyi madem.. ha sen de şöfer oluvu bakalım
üsdelik de
adın da Sülaman olsun, ..ına ğoyan
..
“-ne bok olusan ol” dedim kendi-kendime
biz de sana “-bey” file demeyviriz olu-biter
“daş atdık da golumuz mu yoruldu” a bilader
her şey tamam da; derdim bi sen mi(si)n
bana da “bey” denmeyo ha sana da demeyvisinner
ha sana da “sülaman” denivisin..

DEVAM EDECEK