Kış soğuk değildi ama sertti.
Rüzgar tipi şeklinde yağan kar değildi ama ayazdı.
Bir haykırış olmadı yağmurlar.
İnsan kefesinden boş lügat naraları atmaz.

Soğuktan kendi dünyasında olan dallar,
Güneşin ama müjdeci yüzüne inanarak,
Bir anda çiçek açtı.
Yapraklar solana kadar bir süre oksijen üretecekler.

Ama bu şiirde bir şey eksik değil mi?
Duygular, hisler, manalar, anlamlar...
Bir süreliğine evde kaldılar.
Yapraklar yeşil olunca bakacaklar.

Bahar güzel haber veriyor.
Güz topraklara gübre olur diyor.
Aradaki vakit senin yapraklar
Ey gökyüzünün süsleri.

Zürafalar körpeciksin diye
Melül melül bakıyor.
Acımasız tırtıl yaprağı
Grifht haritası yapıveriyor.

İpeksi cümlelerle,
Elmacı teyzeler geliyor.
Yav teyze kızıl elmaları toplasana,
Beni yere düşüyorsun.

Saman alemin
Güneşte kavrulmuş
Yeşilken aşırı güneşlenmeden
Sarıya, kahverenginin...

Sonra üzerinden geçmiş
Katırdan dolayı,
Ne desem
Katır ezmiş katır tepmiş mi?

Mustafa Uysal
Kütahya Doruk Gazetesi
Araştırmacı-Yazar
31.03.2020
Saat: 12.23