0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
386
Okunma
Bir gün, dünya gezegeni üzerinde bir zamanlar kendilerini koyunlar gibi görüp günlerini ot ve su bulmaya adayanlar, bilinmekte çok geciken tembel bir filozof olan onunla tanışacaklar, artık ot ve su talepleri dışındaki meselelerde seslerini ilk evela sonuna kadar çıkaracaklar ve sonrasında ebediyete kadar susacaklar. Geri dönüyoruz Hasan; Ormanlara, mağaralarımıza, açık denizlerle, gerçekten bir zamanlar gündüzleri mavi olan geceleri derin karnlıkta kandillerle bezenmiş uçsuz bucaklardaki suskun yaşamlarımıza... Hayvan olmaktan utanmaya başladığımız o ilk kıvılcımı naletlemek için paltolarımızı, kıravatlarımızı ve de ipekten şartiyelli çoraplarımızı ateşe veriyoruz, O ateş ki medeniyet denen haksız savaşı sonlandırmak için son kez yanıyor olacak. Öykü böyle bitmek üzere yeni başlıyordu.
