şu an bir apartmanın
11.katında bağdaş kurmuş
başıma geleceklerin
listesini hazırlıyorum

ilk önce çok vakit harcamadan
harekete geçmeliyim
biliyorsunuz çalışan demir ışıldar
bense tamamen sönmeye gidyorum

yavaş yavaş başlıyorum
önce ayağa kalmalıyım
sonra yavaş adımlar
hafif hafif başlayan
pişmanlık belirtileri
kulağımda durmadan çınlayan
hayat herşeye rağmen
güzeldir sözleri
ama ben at gözlüğümü takıp
sadece hedefe doğru gidiyorum

derken tedirginlik içindeki
insan manzaraları gözüme çarpıyor
bütün doğa olağanca gücüyle karşımda
bazısı aslan gibi erkek
bazısıysa ceylan gibi ürkek
bense nesli tükenmiş bir hayvanım
bu dünyada bana yer yok
o yüzden yapmam gerekeni biliyorum
ellerimi sonuna kadar açıyorum
ayaklarımda cilveli oynaşmalar
sonra bütün gücümle bağırıyorum
ve doğduğum yere
toprağa karışıyorum