0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
601
Okunma
Bir umuttu sevmek
Görüş alanından, görüş kabinine
Tutunmaktı bir dala
Kelepçelemekti umudu kendimize
Son baharları ılık
Kışları sıcak ve yazları soğuk
Her mevsime uydurulmuş bir sevmek
Yormayan, terletmeyen
Bazı aynı yastıkta bir baş olmak
Bazı bir tencerede kaynamak gibi
Severdik yedi iklim, dört mevsim
Ta kaf dağının ardından
Cücelerin diyarına kadar
Ararken bir birimizi samanlıkta iğne
Yitirirken delik bir cepten düşen lira gibi
Habersiz, sessiz ve kederli
Ve bir çocuk gibi veyahut çocuksu
Aldatılmaya gerek yok artık
Ezberledik kendimizi aldatmayı
Az bir kaç gün daha
Az biraz düşüncede yoğrulmak
Ve bütün dağınıklığın aslında hiç birşey olmadığını fark etmek sonunda
Zaten yanan ciğerimiz değil
Sönmesin diye komşudan alınmış ateş
Göğsümüzün orta yerinde harlanan..
5.0
100% (4)
