Ey yüce dağların, vahşi çiçeği!
Kar üstünde açıp, dolan Kardelen
Güneşe âşıktır, saklar gerçeği
Güneşi görünce, solan Kardelen

Bahara hep umut taşır özlemle
Hasreti kokuyor hüzün, elemle
Çekerim der kahrı, her kış çilemle
Beyaz yaprağını, yolan Kardelen

Lekesiz tertemiz, gizemli durur
Çıkmazsa topraktan eğer kudurur
Görmeyen hakkında çok şey uydurur
Sanki masal gibi, yalan Kardelen!

Hayal meyal cismin, bana bilmece
Zümrüt mü gözlerin? O, senin ece
Rüyalarda mısın? Bilmem ki gece
Pembe düşlerimi, çalan Kardelen!

Ne kalbim çarpıyor, ne akıl başta
Deli divaneyim inan bu yaşta
Esirin olmuşum daha ilk başta
Gönlümü sevdaya, salan Kardelen!

Yaklaşsam diyorum, hep amma nasıl?
Avucuma alıp şöyle bir fasıl
Seni koklamaktır, tek arzum asıl
Hangi seven yürek, sılan Kardelen!

23. 03. 2020

Kaşların sanki yay, bakışın ok ’tur
Ela gözlerinle, kalbimi delen…
Yaram derindedir, saranım yoktur
Uzat ellerini, sen sar Kardelen…

Aşk mıydı bu, neydi? İnan çok ilginç!
Birlikte yaşandı; hüzünle, sevinç…
Gönlüm işkenceyle, olmuş gibi linç
Ruhumda bıraktın, hasar Kardelen…

Reva mıdır söyle? Çektirdiğin dert!
Derman sensin oysa vermez başka fert
Özlemin çekilmez, kara yelden sert
Hasretin efkârı basar Kardelen…

Düşermiş her kimse, insanlık hali
Üstünde kalınca aşkın vebali
Bir darağacında, mahkûm misali
Böyle infaz edip, asar Kardelen…

En yüce dağlarda açar o çiçek
Ulaşırsan kokla, yoksa sen el çek
Hayal kırıklığı, acı bir gerçek
Zapt etmek zor, surdan hisar Kardelen

Layık mıyım bilmem? Güzel kokuna
Çare var mı? Acep senin yok’ una
Mahkûmum attığın sevda ok ’una
Kanar yüreğim kan kusar Kardelen

Emellerim bitti en son mahalde
Her şeyin sonuna geldik herhalde
Gündüzüm geceye dönmüş bir halde
Günüm güne uymaz, aksar Kardelen…

Narında yanmışım kor külü gibi
Sevgiden hep mahrum yâr gülü gibi
Yaşarken hayatı bir ölü gibi
Ruhumun elemi kasar Kardelen…

24. 03. 2020