Aşkımın hikâyesi, mısralara dökülmüş.
Kardan adamdan sevda, bahara direnmekte.
Yokluğuna lohusa, şerbeti döktürtülmüş,
Ezginleten hayata, bu beden direnmekte.

Kardan adam şiiri, tercümandır halime,
Hicranımdaki yasım, resm olurken günüme,
Gün düşerken bakarım, şu tükenen ömrüme,
Kardelen olan düşüm, umuda direnmekte.

Adım, adım yaklaşır, gün batımı vaktine,
Ruhumun gölgesini gizletir gölgesine,
Kaşkolsuz ve beresiz, yansırken gözlerine,
Yeşillerden yaprağı, beyaza direnmekte.

Mavisini yitirmiş; aklımın deryası da,
Küskünlükle karışık, sevdamın çıkmazında,
Gülbahardan dimağın, güneşsiz kumsalında,
Sararan benim resmim, atiye direnmekte.

Kardan adam eriyor, geçmişiyle gün be gün,
Vuslatsız bir sevdaymış olamaz bana düğün,
Bir sala öncesinde, sesi kısılmış sözün,
Harflerini tutarak, maziye direnmekte.


Son cümleler dökülür, arasında dudağın,
Kimsesi kalmaz olur, yerde kardan adamın,
Ağlayanlar gülecek, yârin ve de yaranın,
Kışımın karlarını, unutarak direnir.

Kardan adam, kardelen, meçhulde rüya gibi,
Yaşanan bir sevdanın, renklerinde suç gibi,
Masumluk gergefinde, resm olur nakış gibi,
Yaşanmış rüya olup, kendine direnmekte.

Lutfunu ihsan sanıp, çiçekleri almazken,
Baharın rüzgârına, pes ederek kaçarken,
Sevdasında sevdayı, yok ederek giderken,
Güneşin alevine, bu gönül direnmekte.

İşte buldum bir ışık, yedi renkten bir ışık,
Kahrımın günahını, silecek olan ışık,
Sevapların içinden, yansır mı bana ışık,
Seni seven şu ruhum, ölüme direnmekte.

Şahin Hanelçi
04.07.2008
Ortaköy-İstanbul

Sevgili Arkadaşım, şair dostum Derya Hanım, KARDANADAM adlı şiirini bana atfetmişti. Naçizane bir şiirimle seranat yapmak istedim. Umarım sitedeki tüm şair dostlar fikrimin nüansındaki ince zembile bir katkıda bulunurlar, inanıyorum.