2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
365
Okunma
AKIL
Yusuf Yılmaz
Kötülük ,bulutların kararması gibi
sarar insanlığın ruhunu.
Ne sevgi kalır ne aşk.
Aklını alır bir cahil,
yükler eşeğin semerine,
üstelik dalga geçer iradenle.
Yarın kim bilesin ne olacak?
Güzeller bahçesine girip,
koklasam mı çiçeklerin,
amber kokularını.
Çekip kurtarsam ruhumu,
Bu kara bulutların içinden.
Güneş vursun aklıma.
Nede zormuş, bu karmaşık hayatı
normale döndürmek.
Kolayı var:
Alıp aklımı eşeğin semerinden,
koymalı karıncanın sırtına.
işte o zaman ne fitne kalır ne de fesat gelir
insanın aklına.
Ah akıl ah!
En büyük sermaye, en büyük varlık;
kullanmasını bilene.
İster al ister sat.
Güzel bir ağızdan çıkan, güzel bir söz,
nasıl mutlu eder insanı.
Aklı bırakıp da uyarsan şeytana,
kim bilir neler gelir başına !...
5.0
100% (4)
Cevap Yaz