1
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
588
Okunma
Zamanla,
Alışıyor insan;
Bir ucu ayrılık da olsa,
Uzun yolculuklara.
Alışınca ;
Bozuluyor,
Uzak kentlerin ilk büyüsü;
Bir bekleyenin olsa da.
Nereden gelir telaşlı,
Nereye böyle sabırsız;
Gider ayak habersiz;
Herşey yolunda olmasa da?
Bu, bir gidiş;
Belki de dönüş.
Ne farkeder,
Sonu yokmuş?
Tut ki, bu kaçış;
Tıpkı bir düşüş,
Durdukça, kanamış,
Sanki; hiç acımamış?
Daha, ilk göçünde vurulur;
Güneşe giden yolda,
Maviye kaçak,
Düşleri yasak kuşlar.
Ben se; kırmızıya aşık,
Ayışığına uçuk,
Tutundukça kanatlarına,
Tutuşturulan çocuk.
Gitmek için geç ;
Geç kaldığım ise, hiç.
Hiç pişmanlığım yok;
Çok, saymadığım kadar.
Değilmiş bildiğim gibi,
Bilmedigim yollarda şimdi;
Bile bile yürüyorum,
Kendime geldiğim kadar.
Tekin YESILKAYA
Cevap Yaz