Gözlerim bu akşam yine kayboldu ,
açıktaki çırpınan maviliklerin,kara derinliklerinde,
çırpınışlarında,
yaslandım dirsek dayadım masaya,hem çayımı içtim,
hem de,karşımdaki ufka baktım,
dalgın,dalgın,bu akşam gün batarken.

Daldım,gittim eski dünyalarıma,
bazen kırk yıl ,bazen otuz yıl öncesine,
hatta elli altmış yıl öncesine,çocukluk devresine,
ne yazık,çocukken bile mutlu değilmişim,
onu bile doğru dürüst yaşamamış,gülüp oynamamışım,
ne anılar,ne yaşanmışlar geldi ufka bakarken,
çocukluktan bazen de deli dolu gençlikten,

An oldu,boğazım düğümlendi,
bazen bir anı neşemi getirdi,geçmişe güldüm,
yaşadım bir,bir bütün anıları sanki son gün gibi,
tekrar,tekrar daldı gözlerim kaybolan anılarıma,
izledim denizin çarşaf gibi kara perdesinde,
engin denizin ufkunda gün kaybolmuş batarken,
sorguladım geçmişi çayımı yudumlarken.

Aradım var mıydı diye geçmişte, biraz olsun mutluluk,
geçmişten,yaşanmıştan ne varsa döktüm,
ama yoktu,yoktu baktım da,
hepsinde en çok acılar,dertle yaşanmışlar,
vardı mutluluk ise o yok denecek kadar az,
kaybolup giden
unutmak istediğim yıllarım ki,
unutmak istiyorum geçmişte güzel şeyler de olsa.


a.yüksel Şanlıer
6 Temmuz 2008-07-06