1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
681
Okunma
Son Perde
ne çok kavga taşır yüreğine
sırtında sürgünizi yara
kepenkleri kapanan mutluluğun
üzerine oturur esmer yalnızlık
ışığa yük, şavkına düşer gölge
karanlığın voltasında çıkagelir gece
aklın yokuşundan uçurulur gerçek
çıngarın ortasında sıkışan vicdanında
konar-göçer bedenlerde sığıntı kalırsın
aynı hüznün girdabında savrulursun sonunda
kımıltısız oturur şehrin ayazında
gözünde nem, onyılların yorgunluğuyla
doru atlar gibi geçer önünden ömür
sayıları belli günlerin önüsıra
panayır ve pazarına kurulursun yeniden
töre değil, gözlerini yum, bu bir son
ve siner mezar taşlarına künyen..
İlkay Coşkun
02.09.2012
Edebiyat Ufku Dergisi
Sayı 43- Ekim 2012
5.0
100% (3)
Cevap Yaz