KUMRULAR

Ey bu karlı ormanın kara bahtlı kumrusu
Her şey düzgün giderken tersine mi akar su

Gugukçuk ötüşüyle başlar gönülde sevda
Aşk yoksa, canan yoksa beklenmez olur ferda

Ölen var, öldüren var, böyle sağlanmış denge
Alıp götürdü kalbi, göklerden inen gölge

Kara bir taş mı değdi kanayan kanadına
Kara yazı denilmiş kara bahtın adına

Kartal yuvalarında ölüm uykusunda eş
Kanat gölgeleriyle tükenmektedir güneş

Yalnız kalmıştı yalnız, yalnızlık ona zulüm
Nefessizdi nefessiz, nefessizlik zor ölüm

Nasıl parçaladıysa kalbinin üzerini
Ölü bir kumru aldı sağ olanın yerini

Sevmek ve de sevilmek başka heyecansa da
Aynı amaca ölüm, giden iki cansa da

Bülbül şahit, gül gördü, can cananda firari
Yaşadığı sevdayı inkar etmez Coşari

Anlat bülbül, anla gül, de ki gönlü bir çöldü
Sevdi, sevildi, hasret yangınlarıyla öldü

İbrahim COŞAR