hissediyorum bir yerlerde saklıyorum hüznü
sessiz derin ve sisli bir gece gibi
sokak lambaları puslu yanan soba islerinden
uzakta bir yerlerde saklıyorum hüznü

bir siluet
hatta birkaç tane
uzaktan selamlıyor beni
geceyi yaran sarı sokak lambaları

hüzün kaplıyor içimi
esen rüzgârı hissediyorum tüm hücrelerimde
hüzün kaplı tüm hücrelerim
yürüyor siluetler

ama
hiç uzaklaşmıyorlar sanki
sanki beni bekliyorlar
hüzünlerimi
hücrelerimi
yok oluşumu keyifle izlemek istiyorlar

belki bir şişe katolik şarabı
ve şam fıstığıyla
gülüyor siluetler
arka planda zipoli çalıyor

böyle sükûnet olamaz

öyle kabullenmişim ki hüznü
öyle yok olmuşum ki

yine de

gülümsüyorum inatla
geceye sise
yanan soba islerine bile

uzaktan selamlıyorlar beni
iri yarı siyah giyili
ellerinde katolik şarabı olan adamlar
hüzne yok oluşa çağrılıyorum

hissediyorum bir yerlerde yok oluyorum
sessiz derin ve sisli bir gece gibi
sokak lambası puslu yanan soba islerinden
uzakta bir yerlerde yok oluyorum

gülüyor siluetler
arka planda zipoli çalıyor

yok oluyorum
böyle sükûnet olamaz