1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
413
Okunma
Ağacın gölgesinde uyuyorum
Cevizin büyüsüne kapılıyorum,
Rüzgarın hafifçe dokunuşuyla,
Sakince geçmişime dönüyorum.
Çok önceden bir çocuk varmış,
Doğayla iç içe yaşarken,
Büyülüyeci bir çift göz görmüş,
Zamanın değerini bilmezken.
Kimmiş, neymiş umursamazdı
Maniler yazmaktan bıkmazdı
İleri geri dolaşır durur,
Yine de aklı bir karışdı.
Halada karışık aklı,
Bir türlü seçim yapamadı,
Elindekileri de kaybedince ,
Büsbütün umutsuz oldu.
Galiba yalnız ölecek
Bu düşünce delirtecek
Filozof gibi içgüdüsel,
Yaşayıp ziyan olacak.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz