Sabahın seyrinde gönül evimde..
Buz tutmuş yüreğim..
yine yerinde.
Seyreyle dünyayı bak ne alemde...
Köşede aç perişan bir çocuk
Gördüm.
Acıdım haline dilim varmadı..
Kanayan yüreğine ilaç olmadi..
Kimse ona iyi davranmadı..
Üstü başı perişan bir çocuk.
Gördüm.
Üşümüş elleri gözleri donuk..
sırtına giyinmiş koça bir gocuk.
Evinden uzakta kalmış o
ÇOCUK.
Gözünde korkuyu nefreti gördüm.
Yaklaştım yanına aç ve buruk.
Paylaştım derdini ağladı çocuk..
Üstü başı perişan utandı yazık..
Yurdundan uzakta kalan o .
çocuk.
Birde açlık vurmuş onu besbelli..
Kırılacak sanki ıncecik beli..
Kendi hayatına kahreder gibi..
Utandı ağladı yazık o ÇOCUK..
Derdine derman olayım dedim..
Götürüp yedirdm birazda içirdim..
Sırtına güzel elbiseler giydirdim .
Sevinç gözyaşını döktü o .
ÇOCUK
Dünyada insanlık öldü.
Ölecek
Aleme adalet ne gün gelecek.
Böyle çocukları herkes bilecek
Akan gözyaşını kimler silecek.
Hayatta tek başına kalan ..
Bir çocuk gördüm..