Aşkı, sevgiliyi kenara koydum
Bu gece başımı vurdum dağlara.
Gabar’ın Cudi’nin gözünü oydum
Alçağı, kaçağı sordum dağlara.

Dolanır dibimde üç-beş serseri
Bilmezler kanımla yazdım kaderi
Alp Arslan, Cengiz Han, Fatih’ten beri
Asırlarca mekan kurdum dağlara.

Çamurum dağlarda piştiği zaman
Kıratlar şahlanıp, coştuğu zaman
Yurduma kuraklık düştüğü zaman
Dağların bağrını, yardım Dağ’lara.

Süphan’da bir çakal, yuva eşiyor
Ağrı’nın bağrını karga deşiyor
Duydum ki Erciyes, esip üşüyor
Çıkardım kalbimi, sardım dağlara.

Konduğum dağlara huzur dolunca
Korku dikenleri tek tek solunca
Karnı doyan mel’un, asi olunca
İmanla örülmüş, surdum dağlara.

Kaçkar’da bir tipi esti dediler
Köroğlu dağlara küstü dediler
Cilo’yu düşmanlar bastı dediler
Yalın ayak koştum, vardım dağlara.

Bre zalim gel de, görem gölgeni,
Çoğu gölgelerin, bozulmuş geni
İsrafil ovada ararken beni
Mahşeri haykıran sûrdum dağlara.

Anladım nazlı yar, kenar(a) koyulmaz
Anaya, vatana, yare doyulmaz
Dağlarıma olan, sevdam sayılmaz
Mecnun kaçtığında, yardım dağlara.


N.KARALİOĞLU